ასე ეხმაურება გიჟი მადრიდისტა ტომას რონსერო გუშინდელ შეხვედრას.

მუდმივი სიცოცხლე ფაბრიკას! ოცი წლის წინ, იმ წმინდა ადგილას, რომლესაც ფაბრიკას უწოდებენ, დაიბადა ბიჭი სახელად ხესე როდრიგეს რუისი. ორი ათწლეულის შემდეგ, ეს ბიჭი კიდევ უფრო დავაჟკაცდა და გაიზარდა ვალენსიის საზოგადოებაში. ანჩელოტიმ ის მოედანზე მაშინ შემოუშვა, როცა უკვე ფრეს ზარმა შემოკრა, რაც "მადრიდის რეალს" მორიგ ქულების დაკარგვად და ჩემპიონობის მხოლოდ ვირტუალურ შანსად უჯდებოდა. შვიდი ქულის ამოქაჩვა ძნელი გახდებოდა "თეთრებისთვის". 20 წლის ფაბრიკელს რამოდენიმე წუთი დაჭირდა გონს მოსასვლელად და რამოდენიმე წუთი კიდე თამაშში გარდატეხის შესატანად. გოლი, რომელიც ხესემ გაიტანა უფრო ღირებული იყო და უფრო ლამაზი, ვიდრე სხვის მიერ გატანილი გოლები. ეს კანტერას ეკუთვნის, კანტერას. ის ეიფორია და ზეიმი, რომელიც ამ გოლს მოყვა მაგონებდა მორატას მიერ წინა წელს "ლევანტეს" კარში გატანილ გოლს. სახლში გაზრდილი გოლს უფრო კარგი გემო აქვს. ეს იგივეა , რომ დედამ საკუთარი შვილის გაკეთებული საჭმელი ჭამოს. საამაყოა.

კარგი "ვალენსია". "მადრიდის რეალის" გამარჯვებას უფრო მეტად ფასობს, ვინაიდან "ვალენსიამ" კარგი თამაში აჩვენა და თავი არ დაზოგა. ინტენსიურობა, აგრესიულობა, კონკურენტუნარიანობა. აი ამ ყველაფრის დახმარებით შეძლეს მათ ბევრი რამის გადალახვა ამ თამაშში.