გაჩერებული ვერცხლისფერი მანქანიდან მადრიდის ქუჩაში გადმოდის ზინედინ ზიდანი. აღებს რა კარს, ის იხდის ქუდს და გვესალმება ხელის ჩამორთმევით. იხდის რა პალტოს, ის დივანზე ჯდება. მის წინ დევს ჟურნალ FourFourTwo-ს 2003 წლის გამოშვება...ნუთუ მთელი ათი წელი გავიდა? როგორ მიქრის დრო. ფრანგი სიცილით იღებს ჟურნალს. აი ის, ერთგული მეგობრების გარემოცვაში: ფიგუ, რონალდო და რობერტო კარლოსი. უყურებს რა თავის სურათს, ზიდანი გაღიმებით ხაზს უსვამს საკუთარ ასაკს:

ზიდანის გამელოტება ერთადერთი ცვლილება არაა ამ გასული ათი წლის მანძილზე. იმ დროს მასთან ერთად თამაშობდა მიჩელ სალგადო. ეხლა უკვე ორი წელია მას ჟურნალ FourFourTwo-ში თავისი სვეტი აქვს. ლუიშ ფიგუ სიცილით კვდება და ვერ იჯერებს ამას:



იმ დღეს, 2003 წელს , ოთხი ფეხბურთელი სიუდად დეპორტივას ბაზაზე პოზირებდა ჟურნალის გარეკანისთვის. ეხლა იმ ადგილას, უკვე ოთხი ცათამბჯენია წამოჭიმული. მიწა გაყიდეს იმისთვის, რომ კლუბის 278 მლნ. ევროიანი ვალი დაეფარათ. ამ ცათამბჯენების ზედმეტსახელებია ფიგუ, ზიდანი, რონალდო და ბექჰემი.

ეხლა კლუბი იმ ოთახიდან, სადაც ზიდანი ზის, რამოდენიმე ნაბიჯის მოშორებით ვარჯიშობს. კლუბის ამჟამინდელი ბაზა ვალდებაბასზეა, რომელიც ბარახასის აეროპორტიდან არც ისე შორს მდებარეობს. ზიდანი ჩვენთან სწორედ იქიდან მოვიდა. ზინედინი სამწვრთნელო კარიერისთვის ემზადება, ამავდროულად პარალელურად მუშაობს პრეზიდენტის მრჩევლად. ყოველ საღამოს ზიდანი დადის "მადრიდის რეალის" ახალგაზრდული ნაკრებების თამაშებს. ის გვარწმუნებს, რომ აკადემიაში ბევრი ნიჭიერი ბიჭია.



კიდევ ერთი შეხედვა გაზეთზე და მორიგი გაღიმება:



ათი წლის შემდეგ ჟურნალი FourFourTwo აწყობს ძველი მეგობრების შეკრებას იმისთვის, რომ გაიგოს, როგორ შეიცვალა მათი ცხოვრება და გაიხსენონ ძელი დრო და თუ ვნახავთ ამ ოთხეულის გამონათქვამებს და სიტყვეს, თუ როგორ იხსენებენ ისინი ძველ დროს, მივხვდებით, რომ ის უქმად არ დაკარგულა.



იმისთვის, რომ ეს ოთხეული შეგვეკრიბა, ჩვენ მართლაც მთელი დედამიწა შემოვიარეთ. რობერტო კარლოსთან ინტერვიუ თავიდან დაგეგმილი იყო რუსეთში, შემდეგ ბრაზილიაში, შემდეგ შემდეგ ესპანეთში, საბერძნეთში და ბოლოს როგორც იქნა, საბოლოოდ კვლავ მადრიდში. თვითონ მადრიდშიც ხშირად იცვლებოდა გეგმები: თავიდან შეხვედრა დავგეგმეთ მის სახლში, ხოლო შემდეგ კი სასტუმროში.

ერთხელ რობერტომ შეხვედრა გადადო და ეს ახსნა იმით, რომ სიმ-კარტა ვანაში დაკარგა. ეს ინფორმაცია რომ გაიგეს მისმა ყოფილმა თანაკლუბელებმა, ყველას მეგობრულად გაეცინა:



ცხოვრება ბენი ჰილზე გამოცხადებული ცნობილი დევნის სტილში.

ოთხეულიდან სამმა ინტერვიუს ჩაწერა სწორედ მადრიდში ისრუვა-ქალაქში, რომელშიც მათ საუკეთესო წლები გაატარეს. ეს სასიამოვნოა, განსაკუთრებით თუ გავითვალისწინებთ, რომ არცერთი მათგანი ესპანელი არ არის. ეს ბევრ რამეზე მეტყველებს.

ზიდანი და ფიგუ კვლავ მადრიდში ცხოვრობენ. ზიდანს მოსწონს ადგილობრივი კლიმატი და ესპანური სული: კეთილი, მხიარული და ცხოვრებით სავსე. ხოლო რობერტო კარლოსს კვლავ აქვს სახლი მადრიდში. ის აქ არც ისე დიდი ხნის წინ გამართულ კლასიკოზე იყო ჩამოსული, ის კვლავ ვახშმობს თავის საყვარელ რესტორნებში, მიუხედავად იმისა, რომ ის "ანჟიში" მუშაობს, მის საყვარელ კერძად კვლავ რჩება ადგილობრივი ვიჩინა. გულშემატკივრებს შორის რობერტო კარლოსი კვლავ ითვლება იდეალარ, რის გამოც ის მათ მადლობას უხდის.

ამის შემდეგ დადგა რონალდოს ჯერი. შეხვედრა სასტუმრო "კენსიგტონში" შედგა, სადაც ბრაზილიელი ჩვენ მისთვის დამახასიათებელი ღიმილით შეგვხვდა. ის ჩინეთში სამოგზაუროდ ემზადება:



კიდევ ერთი მორიგი დადასტურება გალაქტიკოსის დიდებია-მთელი ინტერვიუს მანძილზე მასთან მუდმივად მოდიოდნენ ავტოგრაფების ასაღებად. ბოლოს თვლაც კი აგვერია. როცა დავასრულეთ და რონალდო გადიოდა ოთახიდან, ჩვენ კიდევ ერთხელ გავიგეთ შემდეგი სიტყვები:



ეს მორიგი გულშემატკივარი შემთხვევით შეხვდა მის კუმირს.



რას ნიშნავდა გალატკოსის ნაწილად ყოფნა?

-გვპასუხობს რონალდო

- ამატებს რობერტო კარლოსი

-აგრძელებს ფიგუ

-აჯამებს ზიზუ.

ასეც იყო...ფოტოსესიის დროს სამივე იცინოდნენ. ფოტოგრაფი ფილიპსი ძნელად ახერხებდა სასურველი კადრის დაჭერას. როგორც ყოველთვის, რონალდო მთავარი იუმორისტი იყო. ერთხელ სტივ მაკმანამანმა მას გადარეული უწოდა. ფიგუ აგრძელებს:



ლუიში და ზიდანი ხშირად ხვდებიან მადრიდში. ისინი ერთმანეთთან ახლოს ცხოვრობენ და მათი მეუღლეებიც უკვე დამეგობრდნენ. ისინი ერთად დადიან სავარჯიშო დარბაზში, მაგრამ ზიდანი აღიარებს, რომ ბოლო დროს შეეშვა ვარჯიშს. რობერტო კარლოსი კი რონალდოს საკუთარ ძმად მოიხსენიებს.



რონალდო აცხადებს:



რაც შეეხება რობერტოს, ის მუდამ ტყვიასავით ბრუნავს. მას მუდამ სადღაც ეჩქარება, ყოველთვის რაღაც ავიწყდება და არ პასუხობს ზარებს. მას არ ავიწყდება მეგობრები, უბრალოდ რობი მუდამ ასეთი იყო და იქნება.

-ამატებს ფიგუ

ასეთი უდიდესი გუნდი, რომელსაც ჩვენ ვიცნობთ, შეიძლება აწი არც კი იყოს. გუნდში უიკვე იყვნენ რობერტო კარლოსი, რაული და ფერნანდო იერო. იკერ კასილასი კი იწყებდა გამონათებებს პირველი კლუბის შემადგენლობის სიაში.

რობერტო კარლოსი იმ დროს "პრე-გალაქტიკოს" (და პრე-კასილასის) ერას უწოდებს. იდგა 1998 წელი, "მადრიდის რეალმა" მოახერხა და მოიგო დიდხანს ნანატრი მე-7 ჩემპიონთა თასი:



ეხლა ყველაფერი სხვანაირადაა და ეს იმ მოვლენების გამო. ეხლა "მადრიდის რეალი" კვლავ იბრძვის უმთავრესი ტიტულისთვის. "თეთრებმა" კვლავ მოიგეს ჩემპიონთა ლიგა 2000 წელს. იმ გუნდში თამაშობდა მორიენტესი, მაკმანამანი და რაული, რომლებმაც "ვალენსიას" წინააღმდეგ ფინალურ შეხვედრაში გამარჯვების გოლები გაიტანეს.

იმავე წელს ზაფხულში ფლორენტინო პერესმა მოიგო საპრეზიდენტო არჩევნები და მაშინვე დაიწყო კლუბსი გარდაქმნა. წლიდან წლამდე კლუბი ივსებოდა მორიგი სუპერ ვარკსვლავებით. უძლიერეს კლუბი შევსებას უძლიერესი ფეხბურთელებით იღებდა. ისე ჩანდა, რომ ვიღაცამ ჩაწერა კოდი «Football Manager»-ის თამაშში და დაიწყო ყველა ვარკსლვავის ერთ კლუბში თავმოყრა.

FourFourTwo-თან ინტერვიუში იმ შემადგენლობის კაპიტანმა ფერნანდო იერომ განაცხადა:



და ის მართალი იყო

-გამაოცხადა ფლორენტინო პერესმა.

ასეც გამოვიდა. იმ დროს "მადრიდის რეალმა" იყიდა ფიფას ვერსიით საუკეთესო ექვსი ფეხბურთელიდან ხუთი. ძნელი დასაჯერებელია ბაზარზე ასეთი მონოპოლია. მაშინ სიმბოლურ შემადგენლობა მუდამ ივსებოდა "მადრიდის რეალის" ფეხბურთელებით. 2002 წელს, კლუბის ასი წლის იუბილეზე, "სანტიაგო ბერნაბეუს" მოედანზე მსოფლიოს 11 საუკეთესო ფეხბურთელი გამოვიდა. ყველა მათგანი "რეალის" თეთრ ფორმაში იყვნენ. თამაშის დაწყებამდე პლასიდო დომინგომ შეასრულა კლუბის ჰიმნი. შემდეგ "მადრიდის რეალი" შეხვდა რომის პაპას, გაეროს წარმომადგენელს და ესპანეთის მეფეს. ცნობილი კალათბურთელი მეჯიქ ჯონსონი ჩამოსული იყო საკალათბურთო კლუბთან შესახვედრად. აბსოლიტურად ყველას სურდა იმ კლუბის ნახვა, რომელსაც შემდეგ მონათლავენ, როგორც "გალაქტიკოსს".

შეუძლებელი იყო მღელვარების დაფარვა, იმ გრძნობის, რომელიც გეუფლება მაშინ, როცა მოვლენების ეპიცენტრში იმყოფები. ყოველდღე ასობით გულშემატკივარი მოდიოდა ვარჯიშებზე და ცდილობდნენ თავიანთი კუმირების ავტოგრაფის მიღებას.

-აღნიშნავს ფიგუ.

-აცხადებს რობერტო კარლოსი

მიჩელ სალგადომ გაიხსენა:



-იხსენებს ზიდანი.

რობერტო კარლოსმა გადაწყვიტა ჩვეულებრივი ენით აეხსნა ჩვენთვის:





რობერტო კარლოსი ცდილობდა თავისი თავი გამოეყვანა, როგორც ჩვეულებრივი მცველი, რომელიც არც ისე კარგი იყო, როგორც "ს ბიჭები". თქვა რა, რომ შემტევ შემადგენლობას მუდამ ჭირდება სწრაფი და ძლიერი მცველი, მან ორი სიტყვა გამოიყენა: "სტაბილური" და "შედეგიანი". მაგრამ ყველა ჩვენგანმა ვიცით, რომ იმ გუნდის მარცხენა მცველი მოედნის ყველა ნაწილზე იყო. არ აკეთებდა ის რამე განსაკუთრებულს? კვლავ ააცილეთ, რობერტო. კარლოსი მონსტრი იყო, დიდი ფეხებით, რომელიც დაუნდობლად დააბოტებდა მთელს მოედანზე.



სტიმ მაკნანამანმა ერთხელ იხუმრა, მოიხსენია რა რობერტო კარლოსის ფეხები "დეფორმირებულად". ის მართალი იყო.

-სიცილით იხსენებს რობერტო.



ყველანი მეგობრულად თანხმდებიან იმაზე, რომ იმ კლუბში საუკეთესო ზიდანი იყო. რობერტო კარლოსი იხსენებს:



დავიდ ბექჰემი არ გახდა გამონაკლისი. ყველა კითხვაზე, რომელიც საუკეთესო ფეხბურთელს ეხებოდა, ის მუდამ პასუხობდა:



რონალდოც ეთანხმება:



ხოლო ნომინაციაში "ყველაზე ნიჭიერი" გამარჯვება მოიპოვა რონალდომ, რაც დაადასტურა რობერტო კარლოსმა და ზიდანმა. პოლიტკორექტული ქება შეწყვიტა ფიგუს მიერ ნათქვამმა ფრაზამ:



ზიდანი ფიგუს ეთანხმება:



ეხლაც ყველაფერი მასეა. რონალდო კვლავ ისევ მორიდებულად, სამართლიანად და მიმზიდველად იქცევა. ფიგუ დაჟინებით ამბობს, რომ რონალდო ძალზე ჭკვიანია. ამაში ეჭვი არავის არ ეპარება. მაშინვე ჩანს, რომ დიდ ღიმილს უკან სრულიად სხვა დიდი რამე იმალება. ის ეხლა კარგად ლაპარაკობს ინგლისურად და ნამდვილი ბიზნესმენი გახდა. რაც ყველაზე მთავარია-ის უფრო დაკვირვებული გახდა. ადრე, როცა თამაშობდა, მატჩის დროს ნამდვილი ბავშვი იყო, რომელიც ფეხბურთით ტკბებოდა.

- ამბობს ფიგუ.

სტიმ მაკმანამანმა ბრაზილელს მთავარი ხუმარა უწოდა გუნდში. საპასუხოდ რონალდომ გადაიხარხარა:

პირველი ნაწილის დასასრული.